در این مقاله قصد داریم در مورد داستان برند”سن ایچ”صحبت کنیم. شربت در ایران قدمت بسیار طولانی‌ای دارد و شربت‌های سنتی همواره جایگاه خود را در میان مردم داشته‌اند. شربت ایرانی از مخلوط کردن آب، شکر و طعم‌دهنده ساخته می‌شوند که این طعم‌دهنده می‌تواند گیاهان و گل‌ها، عرقیجات و یا انواع میوه‌ها باشد. اوایل دهه ۷۰ نوعی شربت جای خود را در خانه‌های ایرانی باز کرد که با شربت‌های سنتی متفاوت بود؛ شربتی خوشرنگ و با طعمی تازه که عنوان جذاب «سن‌ایچ» هم به فروش بهتر آن کمک کرد. در این گزارش نگاهی به مسیر تلاش‌های بنیان‌گذار «سن‌ایچ» می‌پردازیم و داده‌های این شرکت در «رسمیو» را مرور می‌کنیم.
آغاز ماجرا از «شوکوپارس»
حسین عالیزاد سال ۱۳۰۴ در خانواده‌ای پرجمعیت در تبریز چشم به جهان گشود. پدر او از بازرگانان مشهور تبریز بود و حسین هم از کودکی در کنار درس و مدرسه، در کسب و کار پدرش مشغول به کار شد. او پس از مدتی تصمیم گرفت تجارت مستقلی برای خود دست و پا کند و برای این منظور در ۱۶ سالگی حجره پدر را ترک کرد و راهی تهران شد. حسین نوجوان چند روزی را در بازار تهران قدم زد و به ایده آغاز یک کسب و کار فکر کرد. در نهایت تصمیم گرفت اجناس مورد نیاز قنادی‌ها را تأمین کند و در نخستین گام، مقداری بادام خرید و با بسته‌بندی آنها در وزن‌های گوناگون، راهی قنادی‌ها شد. شناخت خوب عالیزاد از مواد اولیه قنادی، باعث شد بتواند کیفیت ممتازی ارائه کند و در نتیجه، مشتریانش روز به روز بیشتر شدند. پس از مدتی یک دفتر کار اجاره کرد و ابعاد کارش گسترش یافت؛ چرا که برخی قنادی‌ها سفارش دستگاه‌ها و تجهیزات پخت شیرینی را به او می‌دادند. واردات ماشین‌آلات قنادی به حوزه اصلی فعالیت حسین عالیزاد تبدیل شد و بعد به این فکر افتاد که شرکتی برای تولید شیرینی و شکلات به روش صنعتی راه‌اندازی کند؛ شرکتی با عنوان «شوکومارس» که پس از پیروزی انقلاب اسلامی به «شوکوپارس» تغییر نام داد و همچنان در زمینه تولید انواع شکلات فعال است.
تو بنوش!
عالیزاد همچنان در فکر راه‌اندازی یک کسب و کار تازه بود و به عملی کردن ایده جدیدش یعنی تولید آبمیوه صنعتی می‌اندیشید. او در سال ۱۳۵۶ شرکت «عالیفرد» را به ثبت رساند؛ شرکتی که با همکاری یک شرکت دانمارکی کنستانتره میوه و با استفاده از آن آبمیوه‌هایی با برندهای «سن‌تاپ» و «سن‌کوئیک» تولید کرد.پس از پیروزی انقلاب نام این برندها به دلیل خارجی بودن به «سن‌ایچ» تغییر کرد؛ نامی که یک جمله ترکی به معنای «تو بنوش!» است.و این خود سر آغاز داستان برند سن ایچ شد. محصولات «سن‌ایچ» به مرور زمان باکیفیت‌تر شد و عالیزاد به نوآوری‌هایی برای بی‌رقیب ماندن در بازار آبمیوه‌های صنعتی دست زد که یکی از آنها بسته‌بندی جذاب و متفاوت بود. اما محصولی که بازار را قبضه کرد و چند دهه‌ای است که بدون رقیب می‌تازد، شربت‌های میوه «سن‌ایچ» بود؛ شربت‌هایی که آن قدر پرطرفدار شد که مردم پس از مدتی برای اشاره به آن از عنوان «سن‌ایچ» استفاده می‌کردند، حتی اگر شرکت دیگری تولیدکننده محصول بود. چیزی شبیه به اتفاقی که برای «پفک»، «تاید» و «ریکا» افتاد. البته موفقیت این محصول را نمی‌توان صرفاً به پای حسین عالیزاد نوشت و نقش پسرش فردین نیز جدی به نظر می‌رسد؛ کسی که خیلی زود به کسب و کار پدرش وارد شد و امروز پسر خودش دارا هم چنین مسیری را در پیش گرفته است.
پاستیل با دوغ!
حسین عالیزاد در سال ۱۳۶۹ شرکت «شیوا» را تأسیس کرد و هدایت آن را به فردین سپرد. درست مانند «عالیفرد»، این شرکت هم محصولات تازه‌ای به بازار عرضه کرد که از آن جمله می‌توان به انواع پاستیل، ژله و بستنی زمستانی با برندهای «شیبا» و «شیبابا» اشاره کرد که در زمان خودش جذاب و جدید بود و البته همچنان هم طرفداران پرشماری دارد. البته این شرکت کروسان، مارشمالو، آدامس بادکنکی و نوعی شکلات صبحانه با برند «کرمونا» نیز تولید می‌کند. حسین عالیزاد در سال ۱۳۸۴ درگذشت و هدایت هر دو شرکت اصلی در اختیار فردین عالیزاد قرار گرفت. او در حال حاضر ریاست هیئت‌مدیره شرکت «عالیفرد» را بر عهده دارد و ساسان میار اسدالله نژاد مدیرعامل آن است. این شرکت بیش از ۳۱۳ میلیارد تومان سرمایه ثبتی دارد و ۱۶۹ محصول تولید می‌کند. ظرفیت تولید انواع آبمیوه‌های «سن‌ایچ» ۶۵ هزار تن است و پس از آن انواع نوشیدنی مالت با ۵۷ هزار و ۹۵۰ تن و انواع نوشابه‌های گازدار میوه‌ای با ۳۶ هزار تن قرار دارد. جالب است بدانید که شرکت «عالیفرد» دوغ هم تولید می‌کند و این محصول را با ظرفیت تولید قابل توجه ۴۵ هزار تن، با برند «فیروزکوه» به بازار عرضه کرده است. «سن‌ایچ» سرمایه‌گذاری چشمگیری در زمینه تبلیغات داشته و بمب تبلیغاتی آن نیز همکاری با نوید محمدزاده به عنوان سفیر برند بود. بمبی که برای این شرکت بسیار گران تمام شد و اخبار غیررسمی حکایت از آن دارد که جدای از تبلیغات شهری و…، محمدزاده فقط برای حضور در تیزر تلویزیونی یک دقیقه‌ای، ۸۰۰ میلیون تومان دریافت کرده است.
