«مینو» نامی است که با گذشت بیش از شش دهه فعالیت، وقتی روی محصولی می‌بینیم، می‌توانیم تا حدزیادی از کیفیت آن اطمینان داشته باشیم. این در حالی است که خیلی از صاحبان صنایع به دلیل بروز مشکلات مختلف در مسیر تولید، عطای حضور در این فضا را به لقای آن می‌بخشند! در این گزارش به معرفی بنیان‌گذار «مینو» و هدایت‌کنندگانش در سال‌های بعد می‌پردازیم و داده‌های این شرکت را در «رسمیو» بررسی می‌کنیم.
پدران و پسران
برای شناختن بنیان‌گذار «مینو»، لازم است ابتدا با خاندان خسروشاهی آشنا شویم؛ خاندانی که برای چندین دهه از مهم‌ترین افراد صنعت ایران محسوب می‌شدند. قدمت فعالیت‌های اقتصادی این خانواده به اواخر دوران قاجار و ریاست حسن خسروشاهی بر اتاق بازرگانی تبریز می‌رسد. او همراه با ۲ برادر و ۶ پسرش کالاهایی مانند کاغذ، چای، شکر و پارچه فاستونی به ایران وارد می‌کرد و در سال‌های بعد هم هرکدام از برادران، پسران و برادرزاده‌هایش تجارت خود را در کشور راه‌اندازی کردند. به‌عنوان‌مثال کاظم خسروشاهی یکی از 6 پسر خسروشاهی بود که دکترای اقتصاد داشت و در دولت جمشید آموزگار به مدت یک سال وزیر بازرگانی بود. او همچنین شرکت‌های «تولید دارو» و «تولی پرس» را تأسیس کرد. دارا خسروشاهی هم یکی از نوه‌های حسن خسروشاهی است که در کودکی به آمریکا مهاجرت کرد و حالا در شرکت آمریکایی «اوبر» مدیرعامل اجرایی است.
تحصیلات علی خسروشاهی
علی خسروشاهی در سال ۱۲۹۰ در شهر خسرو شاه آذربایجان شرقی و در خانواده‌ای تاجر متولد شد. تحصیلاتش را ابتدا در تبریز و بعد به دلیل مهاجرت پدرش در همدان ادامه داد و سپس وارد مدرسه عالی حقوق شد. خسروشاهی بعد از فارغ‌التحصیلی نزد پدرش رفت و تجارت را در بازار تهران آغاز کرد.
از کارخانه نساجی تا واردات بستنی کیم
در سال ۱۳۱۴، علی خسروشاهی بامدیریت کارخانه نساجی خاندان در قزوین، تجربه فعالیت صنعتی را نیز به کارنامه خود، اضافه کرد. البته همزمان «تجارت‌خانه علی خسروشاهی»عمدتاً به واردات کالاهای خارجی می‌پرداخت. او در اوایل دهه ۳۰، نمایندگی انحصاری چند شرکت خارجی مانند «هنکل»، «هاینز» و «نستله» را در اختیار گرفت که به شناخته شدن او در بازارهای جهانی کمک فراوانی کرد. واردکردن بستنی کیم به ایران از شرکت «نیلسون» هم از مهم‌ترین کارهای خسروشاهی بود. یکی از نقاط عطف فعالیت خسروشاهی راه‌اندازی شرکت سهامی خاص «خوراک» در سال ۱۳۳۸ است؛ شرکتی که مواد غذایی، دارویی و سپس آرایشی بهداشتی تولید کرد. اولین محصول این شرکت، آب‌نبات بود و بعد تافی کره‌ای با برند «مینو» فروش خوبی را تجربه کرد. این شرکت در سال ۱۳۴۱ برای اولین بار در ایران ویفر تولید کرد و بعد آدامس، بیسکوییت و شکلات را به‌دست مشتریانی که حالا دیگر «مینو» را شناخته بودند رساند.
خسروشاهی و ایران در تسخیر پفک نمکی
علی خسروشاهی مدام به سفرهای خارجی می‌رفت و در نمایشگاه‌های صنایع غذایی شرکت می‌کرد. در یکی از این سفرها محصولی از شرکت آمریکایی «بئاتریس‌فودز» که محصول شورمزه و خوش‌طعمی توجهش را جلب کرد که خسروشاهی آن را با نام «پفک نمکی» و تحت لیسانس شرکت آمریکایی در ایران تولید کرد. فروش و نفوذ این محصول به قدری افزایش یافت که امروز به طور کلی به این محصول پفک می‌گوییم؛
خسروشاهی در سال ۱۳۵۴ در پی سیاست تمرکززدایی دولت، کارخانه «مینو» را از تهران خارج و در شهرستان خرمدره استان زنجان تأسیس کرد. پس از انقلاب اسلامی شرکت «مینو» هم مانند بسیاری از شرکت‌های دیگر مصادره شد و در اختیار سازمان دولتی صنایع ملی قرار گرفت. پس از آن در سال ۱۳۷۳ شرکت اقتصادی و خودکفایی آزادگان هدایت «مینو» را در دست گرفت و این شرایط تا کنون ادامه دارد. در حال حاضر نصرالله محسنی بهبهانی رییس هیئت‌مدیره و غلام‌عباس درفشی مدیرعامل شرکت صنعتی «مینو» هستند.
سبد متنوعی از محصولات غذایی مینو
شرکت صنعتی «مینو» پنج شرکت مادر و ۱۳ زیرمجموعه دارد و ۳۹۲ محصول تولید می‌کند. ظرفیت تولید آرد گندم در این شرکت۵۷ هزار تن و پس از آن بیسکوییت با ظرفیت ۳۵ هزار تن، ویفر با ظرفیت ۱۱ هزار تن و انواع کیک و کلوچه با ظرفیت ۹ هزار و ۵۰۰ تن قرار دارد. خوراکی‌های زیادی در بازار از تولیدات «مینو» هستند و حتی برند «شوکوپارس» هم زیرمجموعه این شرکت به حساب می‌آید. بیسکوییت ساقه طلایی و آدامس «شیک»، آدامس «وایت»، پودر ژله «دراژه»، شکلات «تک‌تک»، ویفر «رنگارنگ» و بیسکوییت «ترد» وانواع کنسروها و غذاهای نیمه آماده که با برند «چاشنی» در بازار به فروش می‌رسند، را به عنوان محصول شرکت «مینو»نام برد. همچنین شرکت‌های زیرمجموعه «مینو» مثلاً شرکت «قند مینو فسا» که در استان فارس واقع شده، هفت درصد از نیاز کشور به شکر را تأمین می‌کند.
